Takva yalnızca Allah'tan korkmanın insana bahşettiği bir cesaretle eleştiri ve muhalefet kültürüne hayat verir. Yalnızca Allah'tan korkan bireylerin oluşturduğu toplumda insanlar, birbirleri için korku kaynağı olmaktan çıkarlar. bu haliyle takva montaigne'nin ''içimdeki eli kırbaçlı cellat'' dediği veya Kant'ın içindeki Tanrı'nın sesi olarak adlandırdığı Vicdan'ı sürekli canlı tutar.