“Şiir Anayasaya Aykırıdır” diye bir yazı yazmıştım yıllarca önce. Orda bir yerden önemli bir cümle alıntılamıştım: “Doğa, ahlâkı kovuyor.”
Ülkemizde her zaman ahlâk doğayı kovmuş...
Yalnız bir şeyi anlayamıyorum, Şûara Sûresi’nde şâir lanetlenirken, niçin hemen bütün Osmanlı padişahları (hemen hepsi halîfe) şiir yazmış? Tuhaf bir olgudur bu. Hele Yavuz Selim, ilk halîfe. Raconun gereklerini hiç de yerine getirmemiş.
Sayfa 122Kitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.