Kitap bittikten sonra aynen şöyle düşündüm; yüreğim defalarca parçalanmıştı, bir daha birleşmeye utanıyordu. Uzun bir süre tesiri altında kaldım. Bir daha gerçekten de böyle bir durum da mutlu olamayacağımı, bir hadise karşısında vücudumun önceden olduğu gibi adrenalin pompalayamayacağını düşündüm. Sonra durdum, aklıma her insanın beyaz, boş ve keşfedilmeyi bekleyen bir kitap olduğu gelince hemen bu düşünceden vazgeçtim.
Hiç bir kelimesinde sıkılmadım. Gerçekten etkileyici bir kitap. Sabahattin Ali’ye bu güzel eseri yazdığı için teşekkür ediyorum.