Bu, yazardan okuduğum dördüncü kitap. Daha önce, Sisifos Söyleni, Veba ve Düşüş'ü okudum. Aralarında en yalın olanın bu olduğunu düşünüyorum. Pek fazla söyleyebileceğim bir şey yok, bir başyapıt. Kitabı okurken yavaşlamak istedim, hemen bitirmek istemedim fakat bitirme isteğim daha ağır bastı ve bir oturuşta bitirdim. Konudan bahsetmek istemiyorum. Alınıp direkt okunmalı, direkt. Ayrıca Camus yine futboldan örneklendirme yapıyor ve patron figürüyle dalga geçiyor. Yine o özgül mizahını hissettiriyor. Aptalca güldürüyor sizi. Ufak alıntılar verip, spoiler vermemeye dikkat edeceğim. "Evdeyken anne, vaktini sessizce beni izleyerek geçirirdi. Bakımevindeki ilk günlerinde sık sık ağlıyormuş. Ama alıştığı düzeninin değişmesi yüzündendi bu. Birkaç ayın sonunda, bu kez bakımevinden alınsa ağlayacak duruma gelmişti. Yine alışkanlık yüzünden" sayfa 13 "Tuhaf biri olduğumu, beni hiç şüphesiz bu yüzden sevdiğini ama belki de günün birinde, yine aynı sebepten ötürü benden nefret edeceğini mırıldandı" sayfa 44 "Söyleyecek fazla bir şeyim hiçbir zaman olmadı. Ben de sustum" sayfa 64 "Benim için içi boşalmadan anlamını koruyan yalnız dün ve yarın sözcükleriydi" sayfa 75 "Halbuki, kesin doğruluğuna inandığı hiçbir şeyin kadın saçının bir tek teli kadar değeri yoktu" sayfa 108

YabancıAlbert Camus · Can Yayınları · 2019111,5bin okunma

·

8 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Curtis