Kitap ilk 250 sayfa, yani yarısı boyunca sürükleyici olmakla acaba bıraksam mı? arasında gidip geliyor. Fakat bırakamıyorsunuz. Bu nedenle sıkıcı veya sıradan demek hatalı olur. Sadece cümleler çok ağdalı ve uzun tanımlar akışı zorlaştırıyor. Bazı kısımlar dönüp "burada ne anlatmak istedi acaba..." diyorsunuz. Hikayenin kahramanında ise yüzeysel bir Oblomov görmek mümkün. Tüm hikayede ise koca bir ülkeyi bölmenin hikayesini görüyoruz. Bir de dilekolay sayfa sayısını da unutmamak lazım. Gene de, iyi ki okumuşum.
