Savaş, açlık ve avcılık konularının işlendiği toplam üç bölümden kısa bir kitap. Kitapta hayvanlara karşı yapılan eziyetleri, avcılığın vahşi bir zevk olduğunu, barışın ise silahlar ile yapıldığından bahsedilmektedir. Düşününce günümüzün bir yansıması olarak ele alabiliriz. Özellikle katıldığım bir nokta var ki bu savaş bölümüdür.(1.bölüm) Mevcut otoritelerin ellerinde silahlara dünya barışını savunmanın yanlış olduğunu gerçek barışın silahsız bir düzenden geçtiğini dile getirir. Evrensel barışı sağlamak amacıyla aydınların toplandığı bir kongreden bahsederler ve bu kongrede aslında hepimizin de tanıdığı ve birçoğumuzun sıkça okuduğu yazar olan Emile Zola’nın konu hakkındaki fikirleri Tolstoy’u bir nebze olsa da şaşırtmıştır. Zola dünyada yaşanan savaşların gerekliliğini insan oğlunun var olmasının ve gelişmesinin zorunluluğuna bağlar ve güçsüz toplulukların güçlü toplumlara mahkum edilmesini açıkça dile getirir. Açlık konusuna gelindiğinde ise yazar Tolstoy bu konuyu bir mezbahada işlemiştir. Mezbahaya gittiği günlerdeki anılarını anlatarak bize çıkarım yapmıştır. İnsanoğlunun canice hayvanları katletmesini açıksözlülükle dile getirmiştir. Aynı zamanda vejeteryanlık ile ilgili fikirlerini bu bölümde okuyucuya paylaşmıştır.(2. bölümü okuyacak olan okurlar özellikle hassas okurlar biraz daha temkinli okumasında fayda var zira yazar Tolstoy mezbahada gördüklerini çok açık bir dil ile anlatmıştır.) Kitabın son bölümü olan üçüncü bölümde ise Tolstoy avcılık ve avcılık üzerine fikirlerini beyan etmiştir. Kendisinin de kabul ettiği üzere bir dönem avcılık yapmış olan yazar bunun pişmanlığını dile getirir ve avcılığın zevk, şatafat ve sefa gibi bir takım insanın hoşlandığı zevkleri ele almıştır.