Kavuşur akşam sabaha,kalbin atsın atmasın,
Her ateş bir gün söner için yansın yanmasın,
Bu hayat böyle işte,derdin artsın artmasın,
Güneş doğar elbet,varsın sabah olmasın.
Derler ya;
Hani karanlığın en koyu olduğu an,
Aydınlığın en yakın olduğu zamandır.
Hakikaten,gölgelerin saltanatı,
Güneşin doğduğu vakte kadardır.
İçten içe bil ki kıştan sonraki mevsim bahardır.
Her insanın kıymeti senin verdiğin değer kadardır.
Ne olmuş her kötülük üst üste gelmişse,
Her fenalık ardından bir ferahlık doğmaz mı?
Yeryüzünün en yalnızı kendin gibi gelirse,
Ettiğin her duayı sevdiklerin duymaz mı?
Yaşadığın sorunların sonu yok mu sanırsın?
Onun bunun olurda senin ki olmaz mı?
Hep gözyaşı,hep feryat,hep hüzün mü sanırsın?
Her soruna bir çözüm,bir çare bulunmaz mı?
Hatalar vardır her insanın yaptığı,
Günahlar işlenir,bozulur yeminler.
İnsanın ruhunu şeytana sattığı,
Olmaz olasıca karanlık devirler.
Ruhlarda duygu seli çağlasın da ağlasın,
Her gözyaşı yüreklerde fırtınalar koparsın,
Olacak o kadarı ne de olsa insansın.
Yalnız her sel durur her fırtına diner,
Sonrası senin mutlu günün,
Mutlu yaşayasın…
-Yiğit Mehmet Bal