Bir arkadaşımın hediyesi olan kitabı Amerikalıların fastfood kültürü misali iki saatte okuyup bitirdim. Peki ne tortu kaldı hafızamda? Bitirdiğimde uyuyakalmışım ve şimdi uyandığımda kahve eşliğinde birşeyler yazmaya çalışıyorum. Ünlü #fahrenheit451 'in yazarından daha önemli şeyler bekliyordum belki de. Son yüzyılın süper gücü ülkesinin yazarları da yapıtlarından görüleceği üzere hemen her şeyi basite indirgeyip açıklama getirme ve başarılarının sır değil gayet basit sebepleri olduğunu belirtme hastalıkları var. Geçen yy sonunda başlayan bu süperleşmeyle dünya edebiyatına el atma oyunları, tüm kişisel gelişim kitaplarının söz birliği etmişçesine çıktığı bu aynı kaynağın bizleri benzer, robotik (bilimkurgu!) insanlara dönüştürme çabalarını beraberinde getiriyor. Elbette #edgarallanpoe #williamfaulkner veya biraz #johnsteinbeck istisnadır belki ama kökeni olmayan veya karışık federal bir ülkenin yine aynı kıtada fakat benzer Latin ülkeler kadar (meksika, brezilya, Arjantin hatta Kolombiya) derinlikli edebiyatı olamaması şaşırtmıyor beni. Edebiyat her ne olursa olsun hala bu süper güç tarafından ele geçirilemedi veyahut savaşıyor. Kitaba gelirsek; gayet samimi ve akıcı bir dille yazılmış kabul, ancak " şunları yaparsan iyi yazar olursun" diyebilmek kadar BASİT değildir bu iş. Aynı popüler kişisel gelişim kitaplarının dediği gibi, mistik havada fakat hepimizin bildiği şeyleri pazarlaması gibi. Orijinal bir fikir bulunup (ki Silikon Vadisini asla yadsımıyorum:) üzerine basit kurguda metin uydurulup ( #fahrenheit451) serbest piyasaya sürülmesi gibi... Bir hikayeci ve yazarlık hevesinde biri olarak kitap benim için, Knut Hamsun, Marguarite Duras, Adana Binyazar hatta Necati Mert 'ın yazmak üzerine eserleri gibi bile değil. Edebiyat veya tüm sanatlar Fastfood tarzı çabuk pişirilip tuketilecek şeyler hiç değil.

Yazın Sanatı ve Yaratıcı YazarlıkRay Bradbury · Altıkırkbeş Basın Yayın · 2015193 okunma

·

60 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.