Onlar da "bizim ekonomimiz çok güçlü" diyorlarmış.
Dış yatırım sermayesi ülkeye akmaya başlayınca onlar bunu doğal olarak rejimin istikrarına yordular. ülkeye giren her pesoya karşılık iki pesonun faiz olarak elden gittiğini görmezlikten geliyorlardı. Büyük çapta tüketim malı ithalatıyla ezilen ulusal endüstrilerin hemen hepsi kapanmaya, şirketler iflas etmeye başlayınca bu insanlar, "Brezilya sobaları, Tayvan kumaşları, Japon motorsikletleri bizim ülkede üretilenlerden üstündür," demeye başladılar. Ancak, üç yıl süren millileştirme döneminden sonra madenlerin ihaleleri gene Kuzey Amerika firmalarına verilmeye başlandığı zamandır ki bunun ülkeyi kağıda sarıp hibe etmek anlamına geldiğini söyleyen birkaç ses yükseldi.
Sayfa 483Kitabı okudu
·
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.