Beynimizde güzelce tertiplenmiş kutularla, dosyalarla ve materyalle dolu bir çatı katına sahip olurduk. Ama bir şey arayacağımız zaman nereden başlayacağımızı bilemezdik. Onun yerine bütün dosyaları defalarca , tek tek karıştırır, doğru yaklaşımı da belki bulur, belki bulamazdık. Hele aradığımız elemanın bir dosyadan değil de iki, hatta üç farklı dosyadan çıkarılması gerekliyse? Şansımız bol olsun. Şu Norwood'lu inşaatçı vakasına tekrar dönelim. Hayal gücünden yoksun olan Lestrade neden gizemi çözmeye yaklaşamıyor da masum bir adamı mahkum etmesine ramak kalıyor? Doğrudan bir analizin sunmayı başaramayıp da hayal gücünün sunduğu şey nedir burada? Hem müfettiş hem de dedektif, birebir aynı davaya erişim hakkına sahip. Holmes'un elinde, Lestrade'ın göremediğini görmesini sağlayan gizli bir bilgi yok. Ya da daha doğrusu o ne biliyorsa, Lestrade de onlara aynı şekilde kolayca ulaşabilir. Fakat iki adamın farkı şu: Bir, sahip oldukları ortak fikirlerin içinden farklı unsurları kullanmayı tercih ediyorlar. İki, bildiklerini birbirinden tamamen ayrı iki ışık a ltında değerlendiriyorlar. Lestrade direkt yaklaşımı tercih ederken Sherlock, müfettişin ihtimal dahi veremediği, daha hayali olan bir yaklaşımı seçiyor.
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.