Yarısında bıraktım okumayı. Fazla magazinsel bir kitap. Atanın günlük yaşantısına ve yakın çevresinden insanlarla etkileşimlerine değinilmiş. Yer yer kendi “subjektif” bakış açısını çok fazla hissettirmiş yazar. Bu durum beni biraz sıktı açıkcası. Biyografi türünde bir kitap yazıp objektif kalmak neden bu kadar zor anlamıyorum? Neyse özetle magazin seven okuyabilir. Ben sevmediğim için yarım bıraktım. Kitapta Atanın hangi sabunu sevdiği bile yazıyor yani.. Ama okuduğum kısımlardan en çok sevdiğim kısım samsun da toprak yolda giderlerken dağ başını duman almış marşını söylemeleriydi. Baya güzeldi o kısım.
