Kul için -dilden sonra- kulağından daha zararlı bir organ yoktur. Çünkü o kalbe giden en süratli elçidir. Fitne oluşumuna da yatkındır.
•Vekî’ b. Cerrâh diyor ki: “Bir bid’atçıdan bir söz duydum; yirmi seneden beri onu kulaklarımdan atamadım.”
•Tâvûs [b. Keysân] da, yanına bir bid’atçı gelince onun sözünü duymamak için kulaklarını kapatırdı.