Bizler savaş zamanında ne zannederdik biliyor musunuz? “Ah çocuklar, o günü bir görebilsek...” derdik. “Savaştan sonra yaşayanlar öyle mutlu insanlar olacak ki! Öyle mutlu, öyle güzel bir hayat başlayacak ki. Bunca acıyı çektikten sonra insanlar birbirine merhamet edecek. Birbirlerini sevecekler. Başka türlü insanlar olacak.” Bundan şüphemiz yoktu. Zerre kadar.
Pırlantam benim... İnsanlar eskisi gibi birbirlerinden nefret ediyor. Yine öldürüyorlar. Benim akıl sır erdiremediğim de bu... Kim peki bunlar? Biziz... Biz...
Sayfa 403Kitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.