İyi İnsanlar İyi Atlara Bindiler Gittiler
— Bir dost bulun; o okusun, siz dinleyin!
— Bu dost siz olamaz mısınız?
Gözlerdeki tatlılık acımtırak bir şefkat ve merhamete döndü:
— Memnuniyetle olurum, zevkle...
— Ya beni irşad edebilecek bir velî... Tanıdığınız biri var mı?
İmam, gözleri yaşlı, elini Naci'nin omuzuna koydu:
— Senin anlayacağın, iyi insanlar iyi atlara bindiler, gittiler...
Ve hikâyesini anlattı:
— Bir gün cins at meraklısı bir adam, cins atlarıyla meşhur bir yere gidiyor. Yıllarca önce o yere uğramış... Sonra şöyle olmuş, böyle olmuş, bir daha gidememiş... Tanıdıklarından kimi sorsa «öldü!» cevabını alıyor. Ya şu ağa, ya bu ağa?.. Göçtü!.. Ya filân atın soyu, ya falan kısrağın dölü?.. Kurudu!.. Sonunda at meraklısına şu karşılığı veriyorlar: «Senin anlayacağın, iyi insanlar, iyi atlara bindiler, gittiler...»
Sayfa 54Kitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.