İşçinin sattığı şey, doğrudan doğruya emeği değil, onu kullanma hakkını geçici olarak kapitaliste devrettiği işgücüdür.
·
21 görüntüleme
İşverenlerin anladığı: çalışanı "tüm hakları" ile satın aldım... çalışan, hayatının odak noktasına "benim" işimi koymak zorunda... çalışanın birinci önceliği benim cebimi doldurmaktır...
Bir gün fabrika müdürü bana sordu Ecem
"önceliğin işin mi yoksa özel hayatın mı" diye.
"Tabi ki önceliğim özel hayatım" dedim.
Sanırım bu cevabı benim gibi "uyumlu" bir çalışandan beklemiyordu. Önce afalladı garip garip baktı ve kekeleyerek:
"olur mu öyle şey önce işin" dedi.
"Hayır önce özel hayatım" dedim. İşte o andan sonra haddini öğrendi. Bu işler böyledir. Konuşacaksın ve hukuki haklarını bileceksin.
Vay canına, abla adama haddini çok güzel bildirmişsin ya çok güzel. 😸😸
“...Eğer kişinin işgücünü sonsuz bir süre için satmasına izin verilseydi, kölelik hemen o anda yeniden kurulurdu. Böyle bir satış, işçinin tüm yaşamı boyunca geçerli olmak üzere yapılsaydı, bu satış işçiyi, o anda. patronunun ömürboyu kölesi haline getirirdi.”. Diyor devamında.
Bu satırları okurken aslında bunu iş adamları sanki başarmış diye düşündüm kendi kendime çünkü emekli olana kadar neredeyse onların emri altında çalışıyoruz. Bir sözleşme imzalıyoruz, ruhen ve fiziken bizi sömürmelerine izin veriyoruz, bizden alabilecekleri en fazla verimi aldıktan sonra emekli edilip yerimize başka biri geçiriliyor.
4 sonraki yanıtı göster
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.