Önce Yunan dininde, bir Tanrı ya da tanrıların, insanlara manevi esin, bilgelik ve yol göstericilik sağlayan sözlerini tanımlamak için kullanılan logos kavramı felsefi bir çerçeve içinde ilk kez ünlü doğa filozofu Herakleitos tarafından kullanılmıştır. Düşüncesi, Miletli filozofların materyalizmine karşı mistik bir tepkiyi temsil eden Heraketleitos'a göre, gözle görülen dünya, gerçekliği kısmen açığa vurur, kısmen de gizler. Gerçeklik dünyanın, bütün bir yaşamı sonsuz bir doğum ve ölüm, oluş ve yenilenme çarkında sergilenen, tanrısal ruhudur. Herakleitos, işte bu tanrısal ruha, akla, evrenin temelinde yatan düzenleniş ilkesine logos adını vermiştir.
Dünyada homojen olan tek bir logos olduğunu söylerken, bu tanrısal ruha aynı zamanda Doğa adını veren ve onu kozmik süreçle özdeşleştiren panteist Herakleitos'a göre, logos bir yandan da hayat ilkesi olan ruhtur, ilahi yasadır, Tanrı'nın iradesidir. Hep varolan ve dünyanın içkin nedeni olan logos, yıldızları yörüngelerinde tutan güç, her şeyin kendisine uyduğu yasadır. Varlıktaki çatışma, uyumsuzluk ve savaşın gerisindeki uyum ve düzenleniş ilkesidir.
Sayfa 1087 - Paradigma Yayıncılık
·
11 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.