“ İnsan ruhu, dayanıklılığının sınanmasıyla tabakalanan bir deri değildi. Duyarlı, nazik, içli bir zardı. Bir şok anında yaralanır, örselenir ve bunun izlerini hep taşırdı. Bu durumda acı, hastalığa dönüşürdü. Her seferinde daha tehlikeli bir biçimde, hiçbir belirti vermeden depreşir, kendinden beslenirdi. “
Sayfa 153 - Doğan KitapKitabı okudu
··
3 artı 1'leme
·333 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.