Peter Handke'nin Çocuğun Öyküsü kitabında bir çocuğun sözde öyküsü anlatılmaya çalışılmış diyeceğim ama orta yerde olay örgüsünün düzenli işlemediği, annenin anne, babanın baba rolleriyle beraber sadece yetişkin olarak adlandırıldığı hislerini hissetmediğimiz soğuk, tekdüze, sıkıcı, ve içten olmayan bir dille bir yazım türü ortaya konulmuş. Yazar üçüncü tekil şahıs olarak üstten bakarak anlattığı şeyler kısa cümlelerle kesik kesik ifade edilmiş, on yaşına kadar büyüyen çocuğun o çocuksu duygularından o kadar az ifade edilmiş ve sığlıktan öteye geçmemiş bu eseri okumanızı tavsiye etmiyorum. Vaktinizi daha güzel eserlere ayırın.
