Miramar, 1952 sonrası Mısır Devriminin yankılarını resmetmek üzere yazılmış bir kitap.Miramar adlı pansiyona, halkın aynası sayılabilecek yüzleri yerleştiren yazar bir aşk ve mini bir polisiyelik olay görüntüsüyle aslında Mısır halkının politik ekonomik ve psikolojik renklerini, hem halkının hem dünya okurunun seyrine sunuyor. Romanda, erkek ağırlıklı bir kadro hakim.Anlatıcılar, pansiyona yerleşen 6 kişiden dördü.Bu kişilerin her birinin rolü farklı.Devrim sonrasında toprağından statüsünden ayrılan, devrimi özümseyen ya da devrimden kişisel rantlar elde etmeye çalışan kesimlere örnek teşkil eden portreler çiziliyor. Kitapta iki kadın karakterden biri pansiyonun sahibi Atinalı bir kadın.Bu kadın tam bir sığınılacak liman.Diğeri ise Mısır'ı temsil eden Fellah vurgusu sıkça yapılan güzel dirayetli onurlu ancak eğitimsiz bir kadın olan Zühre'dir. Kadınlar, anlatıcılar arasında yer almaz bu belki yazarın, toplumun kadına bakışını yansıtması açısından mühimdir.Öte yandan Zühre tüm erkeklerin odağıdır, her erkek kendi kişiliği çerçevesinde Zühre'yle diyalog kurar.Bu iletişimler derinlerde çok mühim tespitlere vurgu yapar.Çünkü Zühre kendi devrimini gerçekleştirmek için mücadele verir bu süreç yer yer umutlu heyecanlı çokça hayal kırıklığıdır ve belki devrimin sembolü Zühre'dir. Miramar'ı okurken o yılların belki en güzel fonu olan Ümmügülsüm ezgisi ve çizgisiyle de eşlikçiniz olabilir. Necip Mahfuz yumuşak üslubuyla benim için keyifli bir okuma oldu.Size de tavsiye ederim.Esen kalın

MiramarNecib Mahfuz · Kırmızı Kedi · 2021703 okunma

·

244 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.