Kitabı oxuyarkən kitabın içində idim, çox axıcı idi. Kitabı oxumağa başlayarkən sevgi hekayəsi olduğunu zənn etmişdim. (Buna görə Əli və Ninonu oxumağı həmişə sonraya saxlayırdım) Ama elə deyil kitabın tarixi bir havası var. Ermənilərlə xoş və biryerdə yaşadıqlarımızdan başlayıb ölkəyə rusların gəlməsi ilə tarixi hadisələr əks olunub. Əlinin və Ninonun sevgisi ön plandadır ama onların vətənə qarşı duyduqları sevgini də gözardı etmək olmaz..
Seyid Mustafanın qadınlar haqqında düşüncələri və qadınları ruhsuz adlandırması obraza qarşı nifrət hissi keçirməyimə bəs etdi.. Kitabın bəzi hissləri mənim fikirlərimin tam olaraq ziddi olduğu üçün kitabla danışdığım və yaxudda dalaşdığım doğrudur.
Ninonun bir gürcü qızının Dağıstanda yaşamağa dözüb də İranda hərəmxanada yaşamasına dözə bilməməsi təbii ki insanı düşündürür. O çətin şəraitə dözə bilirdi lakin ruhunun dəyişməsini istəmələrinə laqeyd qala bilmədi..
