Genelgeler, yasalar vardı, veba vardı; özlem vardı.
“Çünkü bu kentte sizin durumunuzda olan ve yine de çıkmalarına izin verilmeyen binlerce insan var.”
“Ama ya onlarda veba mikrobu yoksa?”
“Bu yeterli bir neden değil. Bu aptalca bir hikâye. Biliyorum, ancak hepimizi ilgilendiriyor. Onu olduğu gibi ele almak gerek.”
“Ama ben buralı değilim!”
“Ne yazık ki, bundan böyle herkes gibi siz de buralı olacaksınız.”
Öteki yerinde duramıyordu:
“Bu bir insanlık sorunu, size yemin ederim. Bunun gibi, birbiriyle iyi anlaşan iki insanın ayrılığının ne anlama geldiğinin farkında değilsiniz belki de.”
Rieux hemen yanıtlamadı. Sonra bunun farkında olduğunu sandığını söyledi. Tüm gücüyle, Rambert’in karısına kavuşmasını ve tüm sevenlerin birleşmesini istiyordu; ancak genelgeler, yasalar vardı, veba vardı, onun görevi de gerekeni yapmaktı.
“Hayır,” dedi Rambert acıyla, “anlayamazsınız. Siz mantığın diliyle konuşuyorsunuz, siz soyutluklar dünyasında yaşıyorsunuz.”
Sayfa 59 - Can YayınlarıKitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.