Gece... Ben bir kitap mı okudum? Yazarın bunaltılı iç döküşlerini mi? Yoksa hepsi hayal miydi? Kitap mı hayaldi ben mi? İnanın şu an her şey birbirine girmiş, karışmış durumda :) . İsmini sürekli duyduğum Bilge Karasu'yu bir söyleşide daha derinden tanıyınca ki aslında tanıma denemez, ufak bir farkediş belki de, kesinlikle okumalıyım dedim. Nihayet kütüphanede buldum. Dedim, tamamdır Post-modern eserleri de severim. Orhan Pamuk, Oğuz Atay, Hasan Ali Toptaş olsun iyi ki okudum dediğim isimler zaten. Kendime güvenle başladım. Sonrası mı? Sonrası derin bir şüphe aslında. Daha kırk fırın ekmek yemeli böyle bir metin anlamak için diye düşünüp, iki eli başının arasına alıp öylece kalma... . Aslında bir oyun oynuyorsunuz yazarla okurken. Tam anladım diyorsunuz, karakterlerle bütünleşiyorsunuz; sonra o, o değil aslında ve duygular bambaşkalaşıyor. Bir anda başka olaylar. Ama verdiği hisler hep aynı bu labirentin. Karanlık, yalnızlık, boşluk, ölüm ve yokluk... . Gece işçileri denilen kişilerin işlediği cinayetler üzerinden ilerliyor kitap. Ve fazlasıyla da sembolik. Hakkında onlarca inceleme okuyunca belki azıcık çözdüm sansam da bu bence sadece bir zandan ibaret. Yalnız kitabın verdiği tek şey büyük bir gerginlik...

GeceBilge Karasu · Metis Yayınları · 20202,176 okunma

··

21 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Merve Yıldırım