"Mutsuzken, başkalarının mutsuzluğunu daha güçlü hissederiz; Duygu parçalanmaz, yoğunlaşır..."
Dostoyevski'den okuduğum 4. kitap oldular kendileri. İncelememi çok da uzun tutarak siz değerli okurların canını sıkacak değilim. Zaten diğer arkadaşlar kitabı gayet makul bir şekilde incelemişler. Ancak kitabın şiir gibi bir anlatımı olduğunu, her sayfasının derin duygular barındırdığını söylemeden geçemeyeceğim. Kimse bu kitabı okumadan, aşk acısı çektim falan demesin. İyi okumalar. Sevgiyle kalın...
