Anımsamaya değer şeyler akılda kalır. Aklımızda tutamadıklarımız varsın unutulsun.
Sayfa 127
394 syf.
6/10 puan verdi
Okur Takip Önerileri
Küçük adamların büyük ülkesi burası
Hiç yaya geçidinde durup izledin mi ?
Genelde yayalar bekler ve arabalar geçer. Sonra boş bir anını yakalayınca, yayalar büyük bir acele ve panikle koşarak soluğu karşı tarafta alırlar. Bunu kimse sorgulamaz, garipsemez. Karşı da çıkmaz.
Neden?
Çünkü bu ülkede buna alışmışızdır. Çünkü mantıken bu ülkede güçlü olanın borusu öter. Güçsüz olan ikinci sıradadır ve haddini bilmeli, sırasını beklemelidir. Sesini çıkarmamalıdır. Haklı olan elinde gücü tutandır. Bu hiyerarşiye herkes uyar, uymayan ise garipsenir, dışlanır, cezalandırılır. İşte yaya geçidi bu ülkede bu mantığın küçük bir yansımasıdır. Adamın arabası var. O üstte.Sen ise sıradan bir yayasın. Sana mı durup yol verecek yani?
Hiçsin sen. O ise arabalı. Para vermiş, en lüksünden almış. Artık ondan iyisi var mı bu menlekette?
Seni kızdıracak kadar güçlü mü sokaktan geçen her insan? Duygularını kontrol edecek kadar güçlüler mi?
Hayır! Ancak sen izin verirsen öyleler. Seni kızdırdıklarını düşünmen zihnindeki bir yanılsama.
Gerçek olan şu: Sen buna izin verdiğin için seni kızdırabiliyorlar. Buna karar veren dahi sensin. Kimse senden izinsiz seni yönetemez.
İnsanlar çoğu zaman kendi cehennemlerini kendileri yaratmıyorlar mıydı zaten ?
Sen baban değilsin! Sırf onun oğlu olman seni onun gibi yapmıyor. Sen sensin! Kimsen "o" sun sen !
Sessiz bir baskı var herkesin üzerinde.İçten içe kemiriyor hepimizi bu. Bizi ikinci bir yüz yaratmaya, başka davranmaya, yapmacıklığa itiyor... Kendimiz olmamızı engelliyor, yasaklıyor adeta. Kimse kendini, hayat görüşünü, yaşam şeklini, düşüncesini özgün bir şekilde ifade edemiyor bu toplumda.
Boş alanlar lazım hayatta... Nefes alacak alanlar... Özgürleşecek alanlar... Kendinden dahi özgürleşeceğim alanlar...