Nermin Yıldırım okumak, iyileşmesi zaman almış bir yaranın kabuğunu kaldırıp, altından sızan kanı kayıtsızca seyretmek gibi... Onun kalemini başkaca nasıl tasvir edebilirim bilemiyorum, ya da yalnızca iki kitabını okumuş olmak bu tanımı yapabilmeme yetmiyor diyelim. Bu defa okuduğum hikâyede hayalet yazar olarak hayatını sürdüren, ebeveynsiz büyümüş, yalnız yaşamış, terk edilme korkusuyla her zaman erken davranıp terk eden olmuş, yalnızlığını sevgili gibi bağrına basmış bir ana karakterdir Süreyya. Kendini duygusuz, merhametsiz, olan bitene kayıtsız, umursamaz bir kişilikle bağdaştırsa da, aslında içini kıyım kıyım kıyan acılar zamanla kendini gösterecektir kâh gece kâbuslarıyla, kâh içinde boğulduğu duygusal çöküntü ile... Peki 43 yaşına gelen Süreyya, bir gece ansızın çalan telefonunun diğer ucunda o güne dek hiç görmediği annesi ile nasıl bir konuşma yapacaktır? Unutma Beni Apartmanı'nda, dünya üzerindeki milyonlarca trajik hikayenin yalnızca bir tanesine sahip olan Süreyya'yı okumuyoruz yalnızca; aynı zamanda 70'li yıllardan başlayarak, 2000'lerin ortalarına kadar olan yakın tarih ve siyasî olaylara da mercekle yeniden göz atma fırsatını yakalıyoruz. Ve yine son derece vurucu bir sonla nihayet buluyor kitabımız. Ne diyebilirim ki, ben yakın zamanda keşfettiğim ve çok başarılı bulduğum bir yazarla olan bu yolculuğuma devam etmek niyetindeyim. Siz de en kısa zamanda tanışın isterim. Okuyun bu kitabı, okutun, hediye edin sevdiklerinize. Bol kitaplı, çok huzurlu günler, geceler dilerim hepinize...

Unutma Beni ApartmanıNermin Yıldırım · Hep Kitap · 20173,649 okunma

·

49 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Esra Gönüllü