Modern insan aşkı şuur olarak duyumsadığı noktada aslında onu kaybediverir. Bu şuuru duyumsadığı anda aynı zamanda onu kaybedeceğinin de bilincini duyumsamış olur. Bu ise gerçekliğin acı olarak duyumsanmasına yol açacaktır.
Sartre’nin aşk ile özgürlük arasında varlığını gösterdiği bu paradoksal yapı özgürleştikçe var olan ve var oldukça bireyselleşen modern insanın gerçekten ötekini sevip sevemediği sorunu olarak temellenmekle kalmayıp, Bruckner’in de altını çizdiği gibi bireysel otonominin özgürleştikçe daha çok sorumluluk yüklendiği, öteki ile çatışma içine girdiği ve yaralandığı bir amansız azatlığa çağdaş romanlarda anlatıldığı gibi neden olmaktadır.212 Ona göre bu ağır yüklü özgürlük tutsaklığından kurtulmak için de aşka yine paradoksal olarak müracaat etmekteyiz. Böylece ötekinin aşk yolu ile tutsağı olarak özgürlüğün yükünden kurtulmak ve prangalarını kırarak, kurtulmak arzusu gerçekte modern insanın aşkını dürtülemektedir.213
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.