Sevgili Murat Menteş'in kitaplarını okudukça aklıma Leyla ile Mecnun (L&M) dizisi gelir. Bu ikisinin tek ortak noktası absürt komedi olmasından başka bir şey değildir. Televizyon seyreden bir insan değilim fakat birbirinin tekrarı olan, anlamsız, ahlâksız ve gereksiz yüzlerce dizi olacağına, bir tane Leyla ile Mecnun olsun, gülelim.
Şahsen, herkesin güldüğü şeylere gülmektense, çoğunluğun gülmediği şeylere gülmek beni çok daha mutlu eder. Çünkü, gülmeyenlerle aynı bakış açısında olmadığım için mutlu olurum. Bu da kendimi daha özel hissetmemi sağlar. L&M dizisini ve Murat Menteş'in kitaplarını da herkes sevseydi ben bu kadar sevemezdim. Dolayısıyla herkes sevmesin lütfen. Nasıl ki Leyla ile Mecnun dizisini herkes izlemiyorsa bu kitabı da herkes okumasın.
Buraya kadar yazdıklarımın ana fikir şu ki:
L&M'ciler bu kitabı sevecektir.
Absürt komedi sevmeyenler ise Murat Menteş'in değil bu kitabını, hiç bir kitabını beğenemezler.
Yazarın ise kendine özgü bir üslubu, tarzı var. Karakterlerine verdiği isimler üzerine bile bir makale yazılabilir. Özellikle kelime oyunlarını çok başarılı oynuyor ve beklenmedik yerlerden güldürebiliyor. Hikayelerinin nereye vardığı değil, nerelerden geçtiği daha önemli olan bir tarzı var. Yanisi; her yazana takılmadan, detaylara batmadan gülmeye bakacaksın. Tüm bunları topladığımızda, bir de eşittir işareti koyarsak=Yeraltı edebiyatı denildiğinde ismi aklımıza gelecek baş yazarlardan birisidir: Murat Menteş.
Antika Titanik'e gelirsek: Hikaye, yer yer akıcılığını kaybetse de genel olarak güzel bir romandı diyebilirim. Yazarın üslubu, bu kitabında daha da savruk. Her zaman olduğu gibi kelime oyunlarıyla dolu cümleler içeren, ince esprilerle dolu, yer yer güldüren, yer yer düşündüren klasikleşmiş bir Murat Menteş romanı.
Bana sorarsanız, “Ruhi Mücerret” ve “Korkma Ben Varım” kitaplarının biraz gerisinde kalmış diyebilirim.
Herkesin okumaması dileğiyle...
