Önümde duran bulanık bir resmi andıran bir fikri belli belirsiz sezinlesem onu kavramak için tarifsiz bir arzuya kapılırım. Bir avcı nasıl dağ bayır demeden avının peşine düşerse ben de her şeyi bırakır bütün azap verici, yılankavi yolları ardında onun peşine düşerim. Yakalayıncaya kadar ona her yandan saldırır ve hiçbir kapı bırakmayacak şekilde onu her yanından kuşatırım. Sonra açığa çıkarır ve böylece tam olarak hâkim olunca onu kâğıda dökerim. Kimi zaman kaçar ve o zaman şans gelip de onu bana yeniden açıncaya kadar beklemek zorunda kalırım. Birçok beyhude yakalama girişiminden sonra zorla ele geçirdiğim bu fikirler genellikle en iyileridir. Ama eğer olur da bu kovalamaların birinde intizamım insicamım bozularak engellenecek, özellikle bir cellat baltası gibi, kafayı gövdeden ayırarak düşüncelerimin içine işleyen bir hayvan çığlığıyla sekteye uğrayacak olursam işte o zaman acıların en büyüğünü duyarım.”
·
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.