Tuhaf yargılara , olmayacak güçlere tutsaktı insanlar . Gerçekte uçucu , bulutsu , ama aşılması olanaksız duvarlar içinde yaşıyorlar , burunlarının bir karış ötesini göremiyorlardı. Bir sisteydiler , iki adım ötesini bulandıran . Çevrelerini kuşatan bu sis içlerini kaplamıştı . Kişi kendini bile göremiyordu.Bulanıktı çevre , bulanıktı yolcu , doğa , ilişkiler . Ve sevginin yıldızı doğmamıştı daha . Onun ışığı vursa bu karanlığa , belki göz araştırmaya başlar , anlamaya çalışır , anlardı da.
Sayfa 169 - Yapı kredi yayınlarıKitabı okudu
·
16 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.