1956 veya 57'de Sahaflar Çarşısı'ndan aldığım, Fransızca Şiir Antoloji'sinde Sully Prudhomme'un bir şiiri ile karşılaşmıştım.1872 yılında yani Fransa-Almanya Savaşı'ndan kısa süre sonra yazılmıştı. Şiir özetle şöyleydi: "Biz savaş yapmaktayken, tabiat da bahar yaptı, daha kısa zanıan önce savaşçıların birbirini boğazladığı ' yerlerde şiındi çiçekler belirmiş. Örttükleri bunca ölüye, yani bu korkunç besine rağmen bakın yine taç yaprakları geçen yıldaki gibi taze açılmış. Bu kadar kan içmelerine rağmen zambak ve papatya nasıl da beyaz kalabiliyor? Ey çiçekler bu yeni giysilerinizin bük-lümlerini kapatın ve yas tutun, siz bu topraklara gömülmüş genç kalplerin dul eşleri saymaz mısınız kendinizi? Bizim acılarımıza bu kadar kayıtsız kalmamalıydınız. Ey Fransa çiçekleri, az çok akrabamızsınız, o halde acılarımıza katılmalıydınız."
·
15 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.