Lütfen,sabırla sonuna kadar okuyun!
İstanbul'da yaşıyorum ben.
Sabırsızlığın,hoşgörüsüzlüğün,terbiyesizliğin,nezaketsizliğin ve anlayışsızlığın vücut bulduğu insanların en çok işgal ettiği,"Avrupa Kültür Başkenti"seçilen İstanbul'da.Uygulamaya İstanbul'dan katılanlar varsa,ne demek istediğimi gayet iyi anlayacaklar:
Metrodayım.Kendini bilmez bir kadın;tekme tokat,el kadar çocuğu dövüyor.Başta tepki göstermek istemedim fakat sonrasında dayanamayıp -Ne yaptığınızı sanıyorsunuz siz,toplum karşısında el kadar çocuğu dövmeye utanmıyor musunuz,insanlığa sığar mı bu?Lütfen,kendinize gelin!-dedim.
"O benim cocuğum,onu döverken sana mı soracağım,annesiyim ben onun annesi!"dedi.
-Annesi olmanız,henüz hayatı yeni anlamlandıran ve size gücü yetmeyen bir çocuğu döveceğiniz anlamına gelmiyor.
Bir çocuğu sadece dünyaya getirdiğiniz için onun sahibi olmuyorsunuz ve annesi olmanız,ona toplum karşısında dilediğiniz gibi davranabilme izni vermez.O bir birey.Sizden ayrı bir birey.Yaşı her ne olursa olsun!-dedim.
"Şimdiki gençler çok bilmiş,çok ukala.Sana mı soracağım "ÇIKARDIĞIMA" nasıl davranacağımı?"dedi tekrar.
-Siz çok nezaketsiz ve terbiyesiz bir insansınız.İnsanın kişisel gelişimi,anne karnında başlar ve aileyle şekillenir,ne yazık ki bu çocuk büyüdüğünde sevgisiz,hoşgörüsüz,kaba bir insan olacak sayenizde,size yazıklar olsun."diyip hızlıca uzaklaştım oradan.
Kadını bir daha görmeye tahammül edemedim.
Arkamdan başka sesler de duydum.Biri;
-Çocuk çok haklı konuştu,okumuş çocuğun hali başka oluyor canım,helal olsun- dedi.
Bir diğeri;"Ona ne oluyor ki,annesidir döver.Bir de öğretmen gibi konuşuyor."diye hayıflandı.
Metrodan;beni destekleyen ve bana gülümseyen insanlarla;beni;bilmiş,ukala ve fazlasıyla küstah bulduğunu hınçlı ve yadırgar bakışlarını üstümde gezdirerek hissettiren insanların arasından geçerek ayrıldım.
Şimdi düşünüyorum:Bana destek veren ve ne yapmak istediğimi anlayan değerli insanların kızları,beni yadırgayan başta kendini bilmez anne ve diğer yolcuların erkek çocukları tarafından psikolojik ve bedensel şiddete maruz kalacak, dövülecek,işkence edilecek,öldürülecek!
Freud der ki:"Bireyin kişilik gelişimi anne karnında başlar ve özellikle anne sütünü düzenli ve sağlıklı alabilmesiyle gelişir.
Uygulama üzerindeki anne-babalar ve anne-baba adayları değerli okuyucular:Lütfen çocuklarımızın,hayata dair geliştirecekleri,idealize edecekleri yöntem ve şemalarının,bizim onlara duyduğumuz sevgi,saygı,anlayış,hoşgörü ekseninde şekilleneceğini unutmayın.
O dayak yiyen çocuk,ilerleyen zamanlarda potansiyel bir katil,sapık,hırsız,bilinçsiz bir yurttaş,saygısız bir baba ve eş olacak.
Ülkemize ve çocuklarımıza lütfen bu kötülüğü yapmayalım.
Lütfen.
Yazık,çok yazık!
·
42 görüntüleme
Bu yorum görüntülenemiyor
Bu konudan ben de dertliyim. Dövülen, azarlanan çocuklara çok üzülüyorum.
Çocukları tapulu malları gibi görüyorlar. Üstelik hatalarını da asla kabul etmezler. Size öğretmen gibi konuştu, diye çıkmışlar. Öğretmen olsan da bir şey değişmiyor. Bize de diyorlar ki "Hocam sizin çocuğunuz yok, anlamazsınız. "
Evet, çocukların şiddet görmesini anlayamayacağım asla.
Çocuklar doğarken mükemmel bir fıtrat üzerine doğarlar, anne babaya düşen çocuğu bundan uzaklaştırıp kendileri gibi yapmak değil, bu fıtratın üzerine daha nice güzellikler katıp büyütmek olmalı. Çocuk bir mal değil, ona sahip olma anlayışı tamamen cocuğun fıtratına ters bir algı. Çocuğun gelişimine dokunmadan ondan alınması gereken güzellikler var iken ona bir şeyler, kendinden bir şeyler katmaya çalışmak, zaman zaman fıtratı bozar.
Ahh şu anne baba algısı bir değişse...
İyi tutum, davranış ve alışkanlıklar, küçük yaştan kazandırılır. Ne yazik ki dile getirmis oldugunuz bu hassas konu Ulkemizde o kadar cok ki . Yine bana su atasozunu hatirlatti.” agac yasken egilir”.
👍👍👍👍👍👍👍👍
Bana destek veren ve ne yapmak istediğimi anlayan değerli insanların kızları,beni yadırgayan başta kendini bilmez anne ve diğer yolcuların erkek çocukları tarafından psikolojik ve bedensel şiddete maruz kalacak, dövülecek,işkence edilecek,öldürülecek! Işte en çok üzüldüğüm durum da bu maalesef.
Anne babasından şiddet gören çoçuk bunları normalleştirerek ileride eşini,çoçuğunu dövmekte bir sakınca bulmayacaktır.Hayatın ilk tohumları ailede atılır.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.