Atlılar askerin yanına daha çabuk ulaştılar,
kaputunu, çantasını
kaptılar, iki yandan ellerini tuttular. Ah! Zafer!
Zafer! Ne kadar çok bekledik seni! Selam sana
büyük zafer, selam sana! Döktüğümüz
gözyaşları için bizi bağışla! Başını Aşırali'nin
göğsüne yaslayarak ve omuzlarını sarsarak
Benim Kasım'ım nerde? Benimki nerde?
Ötekiler nerde? Onlar ne zaman dönecek? diyen
gelinim Aliman'ı bağışla! Bize Hepsi gelecek,
yakında hepsi gelecek, yarın gelecekler... diyen
Aşırali'yi de bağışla... Aşırali'yi kucaklarken
Caynak'ı, Maysalbek'i, Kasım'ı, Suvankul'u
düşünüyordum. Onların hiçbiri geri gelmedi.
Beni de bağışla Büyük Zafer, bağışla!..
Sayfa 194 - ElipsKitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.