İnsancıklar, Dostoyevski'nin ilk romanı ve Rusya'nın ilk toplumsal romanı olma özelliğini taşıyor. İlk çıktığı zamanlarda o dönemin insanları ve yazarları tarafından da oldukça seviliyor. İçeriğine gelecek olursak da ; yazar, orta yaşlı memur bir adamın kendisinden daha genç ve yanlız bir kadın olarak yaşayan akrabasına yazdığı sevgi dolu, şefkatli ve koruyucu mektupları aracılığıyla toplumun sosyoekonomik durumu ve gündelik yaşantısına dahil ediyor bizi... Öyle ki; zengin fakiri , fakir ise kendinden daha fakir olanı eziyor . Sefalet içerisinde geçen yaşamlara tanık oluyoruz. Benim etkilendiğim kısım; bu genç kadın Varvara'nın çocukluk hatıralarındaki ölen arkadaşı Pokrovski'nin babasıydı.. Dostoyevski'nin insana dair analizleri ve durumu ortaya koyuş gerçekçiliğine hayranım ilk romanı olmasına rağmen bile bu gözlemlerini en belirgin hatlarıyla ortaya koyabilmiş. Ne demeli Dostoyevski hep okunmalı -Çevremizde canavar ruhlu insanlar çok. - "Mutlu da olsa kederli de olsa hatıra dediğin şey hep acıtır. En azından benim için, yine de bu acıda mutluluk da vardır. Tıpkı sıcak bir günü takip eden nemli bir akşamüstünde çiseleyen bir yağmurun güneşin kavurduğu zavallı ve sıska çiçekleri tazelemesi ve canlandırması gibi, anılar da ağırlaşan, sancıyan, ümitsizliğe kapılan ve kederlenen yüreği tazeleyip canlandırır." -Oldum olası hem insancıl hem yabaniyimdir, alıştığım köşeden kolay kolay ayrılamam.

İnsancıklarFyodor Dostoyevski · Can Yayınları · 202362,5bin okunma

·

2 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Hilal