-Kitaptan ufak tefek ipuçları içerir- Kitap "iyilik meleği" diyebileceğimiz Hüseyin ve IŞİD zulmü gören Meleknaz'ın hikayesini anlatıyor. Yine oldukça akıcı bir romandı. Fakat şahsen ben Livaneli'nin bu kadar okunmasını kitaplarının mükemmel bir edebi eser olmasına değil de konusunun oldukça acı ve gerçek olmasına bağlıyorum. Türk milleti olarak böyle şeyler okuyup, hüzünlenmeyi sonra da unutup yaşantımıza devam etmeyi seviyoruz. Livaneli de halkımızın bu özelliğini oldukça güzel kullanıyor. Biraz karakterlere ve kitap hakkında yorumlarıma değinmek istiyorum. Hüseyin gibi bir karakterin daha açık şekilde anlatılmasını isterdim. Hüseyin'in ölümü bile "Hüseyin vuruldu ve öldü." gibi bir anlatımla anlatılmıştı. Ana karakter diyebileceğimiz Meleknaz'dan da bir şeyler okumak isterdim ben. Hikayesini okuduk ama Meleknaz ile Zilan'ı ayırt edeceğimiz bir şeyler beklerdim. Anlatıcımız İbrahim'i de Serenad romanındaki Maya Duran'a benzettim. Maya Duran hakkında "anlatımda bir zayıflık hissettim." yorumunu yapmıştım.İbrahim için de aynısını söyleyebilirim. Bu hikayeyi Zilan'ın ağzından dinlerken Nesrin'in "Ben insandım." sözleri cidden çok acı. Zilan'ın anlattığı her şey çok acı gerçi. Bunların gerçekliğinden etkilenmemek mümkün değil. Beni üzen şey ise bu tür olayları binlerce kişinin gerçek hayatta yaşaması. Kitabın eleştirdiğim yanları oldu ama yine de bu kitaptan öğrendiğim şeyler var. Edebi kaygı duymaksızın ve güncel konularda öğretici diyebileceğim bir kitap okumak istersem Livaneli'nin başka kitaplarını da okuyabilirim.

HuzursuzlukZülfü Livaneli · Doğan Kitap · 201799,4bin okunma

·

1 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Hatice Sarı