Spoiler içerir. Betimlemeler bana kalırsa iki çeşittir. Birincisi; herkesin anlayabileceği şeylerden bahseder. Bir odayı tarif etmek gibi. Kişinin hayalinde onu canlandırmasına yarar. İkincisi ise yazarın yazmaktan keyif aldığı, konuya hakim olduğu fakat her okurun kolayca anlayamayacağı şeyleri içerir. İkincisini okumak bana pek keyif vermiyormuş onu fark ettim. Kitaptan örnek verecek olursam; Adso'nun kilisenin kapısı hakkındaki uzun betimlemesi, rüyası, onlarca virgül kullanılarak anlatılan birtakım olaylar... Bu virgüllerle anlatılan şeyleri, okumak için okudum diyebilirim. Çünkü o kadar garip detaylar vardı ve öylesine uzundu ki gereksiz buldum. Beğendiğim yönlerine gelirsem; kitabı okumaya başladığım andan itibaren o dönemin havasını aldım. Kitaplığı gezdim. Adso ve William'ın peşinden gizemi çözmeye çalıştım. Cinayetlerin düzenle sonuçlanmasını beklerken tam tersi bir dağınıklık hoşuma gitti. Kitabın sonuna, özellikle yangın betimlemelerine bayıldım. Beklediğimi çok bulamasam da akıcı bir anlatımı var. Tartıştıkları ve bahsedilen konular bana biraz saçma gelmeseydi daha keyifle okuyayabilirdim. Ayrıca o dönemdeki yozlaşmışlık fazlasıyla içimi kararttı. Fakat Umberto Eco'nun açıklamaları güzeldi. Sonuç olarak okumasam da olurmuş diyorum.Tercih sizin. Keyifli okumalar.

Gülün AdıUmberto Eco · Can Yayınları · 202012,5bin okunma

·

24 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.