“Ey Sultan! Şunu bil ki, biz bu şehirde çok kalabalığız. Bu insanlar senin amanını bekledikleri için gevşek harp ediyorlar. Onlar ölmek istemiyor, yaşamak istiyorlar. Ölümden kurtuluş olmadığını görürsek, vallahi çocuklarımızı, kadınlarımızı öldürür, mallarımızı ve eşyalarımızı yakarız. Size, ganimet alacak bir şey, esir alacak bir insan bırakmayız, sonra Kubbetüs Sahra, Mescidü’l-Aksa gibi kutsal yerleri tahrip ederiz. Bundan sonra yanımızda esir olan 5 bin müslümanı, atlarımızı öldürürüz. Sonra hep birlikte size karşı çıkar, sadece canını ve kanını müdafaa eden bir kişi gibi sizinle savaşırız. O zaman her adam kendisi gibi birkaç kişi öldürmeden ölmez. Ya şerefle ölür, ya itibarlı olarak muzaffer oluruz.”
Sayfa 100 - Yeditepe YayınlarıKitabı okudu
·
27 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.