Machiavelli'nin Belfagor arcidiavolo( Bas Seytan Belfagor) olarak bilinen Favola'sı (Hikaye) veya Bandello'nun (1485-1561) yeniden ele aldığı şekliyle Shakespeare'in Romeo ve Juliet'in temel oluşturan Vicenza Luigi da Sonun Historia di due nobili amanti [Iki Asik Sevgilinin Hikayesi] gibi 16. yüzyılın birçok hikàyesi kesin yapısal bir bağlamdan kopuk ve parca parça" görünür. Decameron'un temsil ettiği mödelle, hem dilsel açıdan (yerel dilin benimsenmesi) hem de gerçekliği organize etme teşebbüsü olarak çerçevenin yapısal açısından daha doğrudan bir temasın yeniden başlaması 1520'li yılları bulur. Ancak Yeni Dünyanın keşfedilmesiyle ve Reformla güçlenen, orta çağ sonunun tipik dünyanın global algısının kaybı, değerlerin dağılmasına ve bir kaybolmuşluk hissine yol açar ve bu da belli bir çerçeve içinde tartışmaların çoğalmasına ve diyalog, monolog, nutuk veya ahlak fikrası şekillerine yansır.