İletişim bilimi üstüne, söylence tarzında yazılmış bir kitap gibi. İnsanların birbiriyle olan iletişimleri kadar kendileriyle olan iletişimlerinin önemine de değinirken hem kendini hem karşındakini dinlemenin önemini kaçırmamış yazar. Yazarda Cioran havası sezmedim değil. Öncelikle bunu belirteyim. Cioran'ın meşhur, "Varoluşun kendi evimizin hiçliği kendi sürgünlüğümüz olması mümkün mü?" sözünün felsefi bir yaklaşımı vardı bu eserde. Varoluşçu bir bakış açısıyla yazarın ''iletişim'' ile insanın trajedisini anlatmaya koyulması, sonunda başarılı bir irdeleyişi ortaya çıkarmış. Bunun dışında insan kibrinin konuşmaya (daha doğrusu konuşamamaya) nasıl yansıdığını, birbirini anlamayan iki aklın duygu ve kibre nasıl teslim olduğunu ima ediyor okuyucuya. Ne anlatırsak anlatalım, söylediklerimiz karşımızdakinin anladığı kadardır sözü de aslında tam olarak bunu anlatmaktadır. Çünkü söylediğiniz kelime ve sözcükler sadece karşınızdakinin o sözcüklere kendince ne anlam yüklediği de değişiyor. Çünkü ne empati gibi bir derdi var insanın iletişim halindeyken, ne de sadece bir anlama derdi. Bunun çok güzel işlemiş kitapta yazar. Oldukça başarılı bu söylenceyi okuyun okutun derim. Ben de sağolsunlar tavsiye üzerine okudum, gayet güzel bir içeriğe sahip. Keyifli okumalar dilerim.

Konuşmanın İmkansızlığı Üzerine Bir DiyalogOsman Çakmakçı · İş Bankası Kültür Yayınları · 20211,123 okunma

··

200 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.