Gönderi

Beynimi ben mi seçtim, mantığımın bulamadığının günahı neden?
Yoldan çıktı diyorlar benim için, inanma, Yolun yokuşsuzunu şimdi buldum. Hiçlikten gelip hiçliği göze kestirmek ve kabullenmek, o yola girmek, Emin ol ki asıl mutluluk. Bir kez şans gülmüş, ne demişler: Bir defa gelinmesidir hayatı tatlı kılan. İşte şimdi her hücremle hissediyorum, Çünkü ben kanunları ahlak olan bir evrende önemsiz bir yaratığım, Ama, hem de ne bir bitki ne de beyinsiz bir hayvanım. Nasıl oynarım kısıtlı maymunu, bir yandan da içimdeki vicdan azabıyla cenkleşirken? Azap vardı evet, Çünkü inançla ekildim, korkuyla eğildim. Ama çürümüş, işlevsiz köklerimi söküp atmasını da bildim. Sağır değilim ki kapatayım kulaklarımı, Kör değilim ki nasıl okumayayım, Dilsiz değilim ki neden susayım? İnancımın, ciddi ciddi inançsızlık gerektirdiğini görmüşken, Akılsız değilim ki neden sorgulamayayım? Açtım zihnimi inançsızlıklarıma, sarsıldı inancım, İradeyse irade, ahlaksa ahlak ve de muafım kötülükten, Bu beyni ben seçmedim ki, mantığımın bulamadığının günahı neden? Zor zahmetle, o karanlık dikenli çalılıkları kırptı attı mantığım, Ve öylece kurtuldum, şansımın bana dayattığı inanç olan omuzlarıma yükten, Yoksa nasıl bulabilirdim mutluluğu, bu evrende savrulurken. İnanmasam kafirim, neye inansam da kafirim, Binlerce tanrı, binlerce din var hangisini seçeyim? Seçmesem aynı seçsem yine kafirim. Sırf orada doğdun diye senin ki mi doğru? Ama neden, ille de seninki doğru? Vereceğin bir mantık da yok ama bilirim, Sonunda inançsızlığa inandım ben de, Ve sonunda huzura erdim, çünkü artık sanırım ben de bir müminim. Bereket tanrısı Dumuriz bile bulmuş doğru insanı; Uzman ambar tanrısı İnanna'yı Mezopotamya'da. Ancak eşkıyalar kaçırmış bereketi, tanrılara bile en uzak kuytulara, İnanna'nın aşkı bulmuş, Ereşkigal ile anlaşmayı. Böylece altı ay bereket ve stok varolmuş. Kimse demesin mi, uydurmuşlar işte mevsim döngüsüne. Mısırlı Osiris'tir yüce yargıç, kalbini teraziye koyacak, İyiysen ağır basacak, savrulacaksın sazlıklara, sonsuzluğa. Kötüysen, nah sana ebedi hayat. Hiç yerme, gülme öyle bu ilkel davalara, Doğsaydın 6000 yıl önce, koyulacaktın sen de tencere tavayla mezara.
·
18 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.