Bu kucaklananları çok iyi tanıyorsunuz:
Burhan adında gençten birini tanırım. Tanırım dersem, bizim eve yakın bir kahve vardır, akşamları oraya çıkardım. Bu Burhan'ı da o kahvede tanımıştım. Hiç ruhumun hazzetmediği bir herif. Sulu, cahil, haddini bilmez, abuk sabuk konuşur bir zırtapoz. Ne iş yaptığını da pek kimse bilmez. Birara bu Burhan gözden kayboldu. Bir de duyduk ki particiliğe başlamış. Oğlan kurnaz. Doğrudan iktidar partisine girmemiş. Biliyor, doğruca iktidar partisine girse, kimse suratına bakmayacak. Bu açıkgöz önce muhalif partiye girmiş. Girmekle kalsa iyi. İktidar aleyhinde söylemedik laf bırakmamış. Nerde beş on kişilik bir topluluk, nerde avuç içi kadar bir meydan görse, hemen çıkıp nutuk çekermiş. Böyle böyle oğlan iyice azıtmış. Gazetelerde de resimleri, sözleri çıkmaya başlamış. Handiyse hapse girdi girecek. Meğerse oğlan hep işi planlı yapiyormuş. Tam hapse girmesine kıl kala, "Ben hakikatleri gördüm, artık doğru yolu anladım. Ellerinizden öperim diye Ankaraya, ileri gelenlerin başına telgraf çekiyor. Telgraf radyoda da okunuyor. Bunun üzerine, bulunmaz bir mal gibi iktidar partisi bunu kucaklıyor.
Sayfa 6Kitabı okudu
··
43 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.