#StefanZweig
Hayatı boyunca yazdığı binlerce sayfa içinde, daha sonra utanacağı, pişman olacağı tek bir cümle bile yoktur. Eğer olsaydı bunu da toplum önünde açık yüreklilikle itiraf edebilecek cesarete sahipti.
Bu noktada Avrupa'nın vicdanı sayılan STEFAN ZWEIG'ın sözleri aklıma geliyor. ZWEIG, yazar HERMAN BAHR'a yazdığı 9 Eylül 1917 tarihli mektubunda, BAHR'ın daha önce yanlış düşüncelere ve iktidara kapılarak yazdığı hatalı yazılardan sessizce sıyrılma isteğine karşı şu içten ve cüretli satırları yazıyor:
"Nihayet benim ve en iyi dostlarınızın bulunmanızı beklediği yerdesiniz. Açık açık söylüyorum sevgili Herman Bahr, o sıralar siz beni hayal kırıklığına uğratmıştınız... Şimdi göreviniz, düşüncelerini hep dosdoğru açıklamış biri olarak kendi kendinizle hesaplaşmak, o günlerde yazmış olduğunuz her şeyi yırtıp atmaktır. Ve bunu kamuoyu önünde yapmak zorundasınız... Şimdi ilk adımı siz atın, diğerlerine örnek olun, yazdıklarınızı geri alın, yazdıklarınızı yok edin ve ötekilerden de sizin gibi davranmalarını talep edin. Ancak herkesin önünde pişmanlık duyup günah çıkardığınız zaman kutsal göreve yararlı olacaksınız... Bir anlık coşkuyla kendinizi Nasyonalist düşünenler arasında bulmuş olmanız utanılacak birşey değil. Şimdi o günkü coşkum budalaca ve tehlikeliydi demekten utanmayın... Ben bir an bile tereddüt etmezdim, ama tabi bu sefer suçlu hissetmiyorum kendimi. Yazdığım hiçbir satırı inkâr etmem gerekmiyor... İnsanın başkalarından hesap sormasının her zaman pek yararı olmaz ama kendinden hesap sorması her zaman yararlıdır."
(Gözüyle Kartal Avlayan Yazar, Zülfü Livaneli, sf. 37.)
Sayfa 37Kitabı okudu
·
9 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.