Bir zamanlar benim de dostlarım vardı. Gerçek dostlar.Ağızlarından çıkacak olanları merak ettiğim dostlar...Sonra anlayamayacakları kadar kötü oldum yanlarında. Daha doğrusu, kontrolüm altında giden ilişkilerimizin bazı anlarında Kayra'nın gerçek yüzünden bir kaç parça gösterme hatası yaptım. Bazen yüksek dozda alkolün yüzünden, bazen yüksek dozda sıkıntının. Dostlarımın yarısı korktu, yarısı da iğrendi. Acıyanlar da vardı bir kaç tane ama onların dürüst olduklarını düşünmüyorum, çünkü olsalardı beni çözmeye çalışarak, sahip olduğumu varsaydığım sorunlarımı anlamak için çabalarlardı. Aslında acıdıklarını söyleyenlerde iğrenenlere dahildi. Sonuçta teker teker yok oldular. Adresler, telefon numaraları yok oldu. Geriye Kinyas kaldı. Arada bir dediğimi dinleyen tek insan. O da yok olursa ne olur? Kayra kalır.Kinyas'ı düşünüp gözyaşı döker yalnızken...Kayra kalır. Kinyas'ı rüyasında görür iki yıl...Kayra kalır. Kinyas'ın ölümünden on yıl sonra ne yüzünü hatırlar, ne yaşananları, ne de konuşulanları...Kinyas gider. Kayra kalır. Bu kadar basit olduğu için hiç sevemedim dostlukları, aşkları...
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.