“İnsan deli olmasa bile, biraz duyarlı bir kalbe sahip olabilir pekâla. Öyleleri vardır ki ufak tefek şeyler onları yaşatır ya da sert bir söz onları öldürür. Ben öyleyim işte. Sorun şu: Yoksulluk bendeki bazı özellikleri öyle keskinleştirmiştir ki bunlar benim başıma âdeta dert açar. Ama faydaları da vardır bunun. Yoksul aydın, zengin aydından çok daha kuvvetli görür. Çünkü yoksul, her sözcüğü kuşkuyla dinler; böylece, attığı her adım onun düşünce ve duygularına bir görev, bir iş yüklemiş olur. Onun kulağı deliktir, duygusu ince; o tecrübelidir, ruhu yanık yaralarıyla doludur.”