‘‘ Sen, beni asla, asla tanımayan, bir su birikintisinin yanından geçercesine yanımdan geçip giden, bir taşa basarcasına üstüme basan, hep, ama hep yoluna devam eden ve beni sonsuz bir bekleyiş içerisinde bırakan sen, kimsin ki benim içim? ’’
Öncelikle Stefan Zweig’in okuduğum ilk kitabıydı. Klasik kitapları okumaya karar verdiğimde bu güzel kitapla başlamak istemiştim. Ve anladım ki, Stefan Zweig bağımlılık yapıyormuş.. Kitabı okurken gözyaşlarıma hakim olamamıştım. Stefan Zweig’in nasıl büyük bir yazar olduğunu hepimiz biliyoruz.. bir erkeğin, bir kadının ağzından bu kadar güzel, anlamlı ve gerçekçi bir duyguyu, aşkı anlatmasına hayran kalmıştım. Beni kitaba en çok bağlayan şey de okurken, kendimden parçalar görmüş olmamdı..
Kitabı biraz geç okuduğum farkındaydım. Bu yüzden ilk fırsatta alıp okumuştum. İyi ki alıp okumuşum.. Kitaplığıma eklediğim en kıymetli kitaplardan birisi oldu. Hâlâ okumamış olanlarınız varsa mutlaka okumalısınız..
