Düşteydim sanki... Dostoyevski okumaya kronolojik olarak okumaya başladım. Ortaokul yıllarımda Suç ve Ceza romanını okumuştum fakat o yılların verdiği bilgisizlik ile hiç bir şey anlamamıştım elbet. Araştırmalarım sonucunda bir çok okuma listesi buldum. Çoğu yerde bu romanı okumayın çöp deniyordu fakat inanmadım, ilk roman denemesi olduğu için özellikle okumak istedim. Kesinlikle çöp bir kitap değil! Bazen diyorum; "Keşke Dostoyevski gibi insanları analiz edebilsem!". Bu yarım kalmış romanda o kadar güzel psikolojik tahliller var ki! Sürgün öncesi romanları böyle ise, sürgün sonrası romanlarını okumak için sabırsızlanıyorum! Büyük heyecan içindeyim. Özellikle internette "okumanıza gerek yok" denilen tüm kitaplarını tek tek okumayı düşünüyorum. Romana gelecek olursak; 9 yaşındaki bir kızın 17 yaşına kadar olan anılarını okuyoruz. En iyi dostluklarını, aşklarını, üzüntülerini, mutluluklarını okuyoruz. Özellikle sevinçten çıldırdığı anlarda kalbim yerinden çıkacakmış gibi oldum. Yarım kalmış bir romanı yarım bırakmak istedim. Hikaye benim zihnimde de bitmesin, öylece kalsın istedim. O kadar hoşuma gitti ki bu hikaye sanırım alternatif bir devam yazabilirim. Kendimce bir uğraş olabilir benim için. Atlamayın, çöp demeyin, diyenleri kulak arkası edin ve okumaya hemen başlayın! Keyifle okumalar.

Netoçka NezvanovaFyodor Dostoyevski · İletişim Yayınları · 20162,357 okunma

·

8 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ebubekir Demirkazık