Kitap sonu:
“Kitabın başında Seneca’dan alıntılanan “sıra yaşamı mutlu kılanın ne olduğunu açıkça görmeye geldiğinde, ışık el yordamıyla aranır” sözlerini tekrarlayabiliriz ve iki bin yıl sonra ancak şunu ekleyebiliriz: Söz konusu ışığa Seneca’nın çağdaşlarından çok daha yakınmışız gibi görünmüyor. El yordamıyla ilerlemeye devam ediyoruz. “Yaşam sanatı” dediğimiz şey de en nihayetinde budur..”