"Üslûp, parıldıyan 'güzelliğiyle, her an kendini gösteren nüktesiyle dikkati çeker, yani okuyucunun esaslı şeylere atfettiği dikkati dağıtmaya vesile olursa, bir pürüz teşkil eder... Okuyucuyu ister istemez uyanık tutan bu hâkim üslûp, bir gazete makalesi için güzel, hattâ elzemdir; üç sahifeyi büyük bir zevkle okutur; fakat onuncu sahifede yorar; bu, kendisine bir vazife verilen ve efendisinin dediklerini tam olarak tekraredeceği yerde, göze girmeğe çalışan,ve diyeceklerini karışık bir hale sokan bir uşak gibidir."