“Beni anlamıyorlar!” diye çırpındığımız bu dünyada, “Kitaplardan” daha anlamlı ne var, bilmiyorum… Kaç senedir kitaplığımda olan ilk aldığımda okuyup yarım bıraktığım sonra araya zaman girmesiyle tekrar elime alıp yine yarım bıraktığım ve nihayet karantina sürecinde bir oturuşta okuduğum muhteşem ve benim için çok özel bir eser. Canım Oğuzcuğum Atay… Herkesin bir dönem tutunamadığı anlar oluyor ama tüm hayatını böyle yaşayanlar... Tutunamayanların ana karakterlerinden biri, Turgut Özben ve iç sesi Olric. Turgut Özben'in içinde bastırdığı benliği, bir zamanlar çok yakın dostu olan Selim Işık’ın intiharından sonra ortaya çıkıyor. Ve bu intihara neyin sebep olduğunu bilmek, anlamak için Selim’in hayatına yolculuğa çıkıyor. Selim gibi olmak, Selim gibi düşünmek… İşte burada Selim’in tutunamamasına ve artık Turgut’un da bir tutunamayan olma yolunda ilerlemesine şahit oluyoruz. Yazarın hayali, konuya hakimiyeti, kelimelerle olay anlatımı bence çok etkileyiciydi. İnsana kendisini sorgulatması ayrı bir güzeldi... Kitapta gecen mektup, şiirler, üslubunu ve kurgusunu düşündüğümde böyle bir anlatıma, dehaya hayran olmamak imkansız. Biraz yorucu bir kitap, kafa yorar, düşünce yorar, yüreğinizi yorar…

TutunamayanlarOğuz Atay · İletişim Yayınları · 202061,8bin okunma

·

13 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Melike ⠀ ོ⠀⠀ོ