Tolstoy ve Dostoyevski okuyanların ortak ızdırabı içine düştükleri sonsuz vicdan azabıdır. Bu kadar derin insani problemlerin içine bizleri atıp, sonra da çekip gitmeleri, sonra tekrar ve daha derin bir kırılmanın içinde karşımıza çıkmalarıdır. Her kahramanın bir parçası yapıp sonra kendi kendini yargılayıp astırmalarıdır. İlmeği kendi kendine alıp boynuna taktırmalarıdır. Kendi kendinden kurtarılmayı talep edecek kadar hatalarının ızdırabını, acziyetini, çaresizliğini haykıran kahramanların gölgesine sığınır ağlarız. Hangi kusurumuzun gölgesini buluruz bu satırlarda. Hangi saklı çürümüşlüğümüzü görürüz hikayenin içinde. Neden bu kadar çok bizi anlatıyorlar ki. Neden. Neden 150 sene önce yaşayıp da beni yazacak kadar, seni anlatacak kadar hayatı, döngüyü, insanı anlamışlar. Ve neden insanlık tarihinin yazınsal kısmını, insanın ruhunu bu kadar zirveye çıkarmışlar. Ve en acısı da hiçbir kahraman kadar da cesur olmadığımızı, dirilişi yapamadığımızı yüzümüze vururlar. Okumalı mısın? Eminsen kendinden oku.

ŞeytanLev Tolstoy · Bordo Siyah Yayınları · 20184,431 okunma

·

69 görüntüleme

Pinokyo.

@Pinokyosever ·

03 Ekim 2020 23:35

👍

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

sadrettin