Geniş bir baglamda küçük bir parça iyice aydınlatılır: geriye kalan, bütünü açıklayıcı ya da tasnife yarayacak, bu arada ön plana çıkanlar seye denge unsuru olabilecek her şey karanlıkta bırakılır. Boylece görünüşte hakikat dile getirilir, ne de olsa söylenenler tartışmasiz dogrudur, ama işte buna ragmen tam çarptırılmıştır. Hakikat denen şey, hakikatin tamamından ve kesitleri arasındaki dogru ilişkıden oluşur. Geniş kesimler, özellikle de hareketli dönemlerde bu oyunlara hep aldanır; yakın tarihten örnekler herkesin malumu. Oysa çoğu halde rahatlıkla oyunu górmek mümkün. Lakin halkta ya da izleyici kitlede gergin dönemlerde buna yönelik ciddi bir irade göremezsiniz. Bir yaşam biçimi ya da insan toplulugu miadını doldurdugunda yahut salt lutuf ve hoşgörü den mahrum kaldıgında, propagandanın onlara yönelik her haksızlıgı genelde üstünkörü algılanmakla birlikte buyük çoğunlukça sadistçe bir hazal karsılanır. Gottfried Keller, bu psikolojik olguyu Seldwyla İnsanlarinda, Isviçre'deki bir siyasi karalama kampanyasını konu ettigi yitik gülüşün öyküsünde nefis betimler. Keller'in sözünü bizim yaşadığımızla kıyaslanınca, bir kan ve çamur der yaşın yanında, bir derenin duru suyunun hafifçe bulanmasına benziyor bu arada. Vakayı serinkanlı ve berrak bağımsız bakışıyla, zerrece örtbas etmeden, haksızlığı zerrece mazur göstermeden, hatta üst adalet' gibi bir gerekçeye başvurmadan tartışan Keller, bu tür şeylerde yine de dogal hatta bazen hayırlı bir yan görür. Oyle ya sonuçta "bir kez daha bir adaletsizlik ya da uyduruk bir gerekçe, devletin degişmesine ve daha geniş özgürlüklere vesile olmustur." Yolu daha geniş özgürlüklere çıkarılmış rejim degişikliklerine aklı ermiyor şanslıların.
··
158 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.